Aí están, enchoupados coma pitos, os alumnos de 1º de bacharelato do
Instituto de Carballo. Estes valentes brigantinos escolleron para vir un día
con temporal do sur (a "surada" que tan ben coñecen os mariñeiros do
Son), unha desas xornadas que dan a Baroña ese carácter único que só ela ten,
salvaxe, como de natureza desatada. Aparecen nesta entrada por dous motivos:
primeiro, porque foi o primeiro grupo que se mollou arreo, tal e como chove na
Punta do Castro; e segundo, porque fixeron unha visita un tanto especial. Un
modelo que hai tempo que eu quería desenvolver.
Chegaron este chuvioso martes acompañados da súa profesora de Historia,
Beatriz Cuesta. Bea, que é antropóloga de formación e unha docente dinámica, de
nova xeración, contactou connosco fai un tempo. Non pediu unha visita guiada
convencional, en plan excursión de tempo libre para escolares, ao estilo daquelas
que todos fixemos ao Trega ou á Toxa cando eramos cativos. Propúxonos integrar
o Castro no seu programa docente, como unha clase máis. Durante este tempo
desenvolveu o temario de Prehistoria tendo en conta a visita, concibida máis
como un coñecemento sobre o terreo que como unha desas aburridas prácticas que
só interesan aos que as imparten. Esta clase ao aire libre tivo, ademais, o mérito
de explicar Baroña dun xeito integral, recorrendo os camiños, as agras, a praia
e os coídos antes de entrar en materia no propio depósito arqueolóxico. En
resume, un modelo que se podería describir como de aula aberta, rompedor e
participativo.
Sempre dixen que a volta da actividade arqueolóxica ao Castro cambiaría as
cousas. Pero nunca sospeitei que a transformación puidera chegar a ser de tal
calibre. Por iso deixo para o final esta reflexión: ¿imaxínanse o que será do
Castro de Baroña o día que teña, por fin, os equipamentos interpretativos,
lúdicos e didácticos que demanda o seu Plan Especial de Protección? Resposta
fácil: arrasa.
Tito Concheiro
No hay comentarios:
Publicar un comentario